العظمى گلپايگانى به فقهاى جامع الشرايط در عصر غيبت منتقل شده است. معظم له دربيان و توضيح روايت: «انّ السلطان ولى من لاولى له ...[1]» مى‌فرمايند:

«ثم المراد من الولاية: هى الولاية للنفع و حفظ مصالح المولى عليه و القيام بما يصلحه ... فالمراد من السلطان ... علمنا من عموم ادلة النيابة إنّ كلمّا ثابتا للامام عليه السلام فهو ثابت للفقهاء الّا ما أخرجه الدليل‌[2]»

«مراد از ولايت در اين روايت، ولايت و رهبرى است كه به نفع جامعه و حفظ مصالح مردم باشد و مراد از سلطان، آنچه از عموم ادله نيابت- از امام معصوم در عصر غيبت- استفاده مى‌شود، اين است كه همه آنچه كه براى امام معصوم ثابت است براى فقيه جامع الشرايط هم ثابت است، مگر اينكه دليل خاصى آن را خارج كرده باشد».

به هر روى تفصيل بين ولايت فقيه بر اموال و نفوس مردم كه شامل امور خصوصى زندگى آنان نيز مى‌شود و ولايت فقيه بر حكومت يا به تعبير ديگر، زعامت سياسى اجتماعى فقيه كه تنها حيطه عمومى را در برمى‌گيرد، مورد قبول آيت اللّه العظمى گلپايگانى قدّس سرّه نيز مى‌باشد.

[1]- مسعود بن عمر تفتازانى، التهذيب، ج 3، ص 206.

[2]- احمد صابرى همدانى، پيشين، ص 85.