2- گسترش بى‌بندبارى در پوشش اعطاى حق رأى به زنان.

اعطاى حق رأى به زنان يكى از بخش‌هاى تصويب‌نامه بود كه از نظر طرفداران شاه اهميت بسيار داشت و اشرف پهلوى- خواهر شاه- آن را مهمترين تحول تاريخى براى زنان مى‌خواند، ورود بانوان به صحنه‌هاى اجتماعى و سياسى در حالى‌كه زنان نيز همانند مردان از ابتدائى‌ترين حقوق انسانى محروم بودند، ماهيتى جز فريب و به فساد كشاندن آنها نداشت، در كشورى كه انتخاب آزاد وجود نداشت و فهرست كانديداها بوسيله دولت و ساواك تعيين مى‌شد، رأى دادن يا رفتن زنان به مجلس چه اهميتى داشت، مخالفت با تصويب‌نامه، مخالفت با آزادى زنان، بلكه مخالفت با توسعه فساد بود[1]، دولت علم با اعطاى حق رأى به زنان، اولا مى‌خواست با عنوان آزادى زنان دليل عقب‌ماندن و محروميت گذشته آنها را به عهده اسلام و قانون اساسى بگذارد، ثانيا آخرين مانعى كه در راه پيوستگى كامل به غرب است از بين برداشته شود[2].

آيت اللّه العظمى گلپايگانى قدّس سرّه اعلام داشت:

«شما اگر به بقاى اين مملكت و مصالح عاليه آن علاقه داريد بايد بدانيد كه به اعتكاى قدرت شخص و جعل‌

[1]- همان، ص 76.

[2]- جمال الدين مدنى، ج 1، پيشين، ص 376.