آثار سوء و نامطلوبى دارد ... توهين به ملت و بازگشت به اعصار پيش از اسلام و روشهاى قرون وسطى است‌[1]»

در 15 آبان 1340، دولت علم نيز به جاى عذرخواهى، در يكى از سخنرانيهاى خود هرگونه اخلال‌گرى را محكوم كرد و اقدامات اخير علماء را تلويحا حركتى ارتجاعى دانست، به دنبال بى‌پروايى علم، اعتراضات متعددى ازمردم شهرها به ويژه تهران برخاست و سيل تلگرافها و استفتائآت حوزويان و قشرهاى مختلف مردم به سوى مراجع قم از جمله آيت اللّه العظمى گلپايگانى قدّس سرّه سرازير شد، سرانجام علم در 22 آبان‌ماه 1341 تلگرافى به آيت اللّه العظمى گلپايگانى قدّس سرّه مخابره و در ظاهر موافقت خود را با خواسته‌هاى آنان اعلام كرد، هم زمان طى مصاحبه‌اى مطبوعاتى نيز همين مطالب را بيان كرد، به هر ترتيب با تلاش‌هاى پيگير امام خمينى قدّس سرّه، آيت اللّه العظمى گلپايگانى قدّس سرّه، مراجع قم و پشتيبانى مردم، لايحه‌اى كه مهرماه سال 1341 به تصويب دولت رسيده بود در آذرماه همان سال لغو شد[2]، رژيم پهلوى از تصويب لايحه انجمن‌هاى ايالتى و ولايتى اهداف ذيل را دنبال مى‌كرد:

1- تضعيف روحانيت و تقويت عمّال بيگانه كه پيشتر به آنها اشاره شد.

[1]- همان، ص 34.

[2]- جمعى از مؤلفان، پيشين، ص 75.