شمشيرها و نيزه‌ها را به جان به چهره و گردن مى‌خريد، و ندا در مى‌داد: اى مردم! من بر شما از آنچه بر احزاب گذشت يا آنچه بر قوم نوح، عاد و ثمود و ديگران آمد مى‌ترسم، و خداوندا هرگز اراده ستم بر بندگان ندارد، مردم، من بر شما مى‌ترسم مثل آنچه در روز رستخيز آيد، روزى كه پشت كنيد و بگريزيد و براى شما نگاهبان و نگهدارى نباشد، مردم حسين را مكشيد كه در چنگال عذاب خدا گرفتار آييد و به تحقيق آن كه افترا بندد زياد كند.

بعد رو به حسين 7 كرد و عرض نمود: آيا به سوى پروردگارم نروم و به ياران نپيوندم؟

حسين 7 فرمود: «برو به سوى آنچه كه برايت از دنيا و ما فيها بهتر است، برو به جانب ملكى كه فنا ناپذير است».

او پيش تاخته، و چون جنگ آوران جنگى سخت نموده بر ناگواريها شكيب ورزيد تا به شهادت رسيد، رضوان اللَّه عليه.

[نماز ظهر عاشورا]

در اين وقت گاه نماز ظهر شد، حسين 7 فرمان داد تا زهير بن قين و سعيد بن عبد اللَّه حنفى پيش رويش ايستاده تا با مانده اصحاب نماز خوف بگزارد. هر تير كه به سوى حسين 7 گشاده گشت سعيد بن عبد اللَّه بن جان مى‌خريد و همواره خود را وقايه جان امام مى‌نمود و قدمى واپس ننهاد تا به زمين افتاده مى‌گفت: خداوندا بر اينان لعنتى چون لعن عاد و ثمود فرو فرست، خداوندا! پيامبرت را از من سلام برسان و وى را ابلاغ فرما كه ما چه رنجها كه از جراحات وارده ديديم، چه من پاداش خود را در يارى ذريّه پيامبرت از تو مى‌خواهم، و آن گاه به شهادت رسيد، رضوان اللَّه عليه، در بدنش سيزده تير جز ضرب شمشير و زخم نيزه‌ها ديده مى‌شد.