حسين 7 فرمود: «تو آزاد و مأذونى كه طريق سلامت‌جويى، چه تو را در كنار ما زندگى راحت بود و حال مبتلاى به بلاى راه ما مباش».

عرض كرد: يا ابن رسول اللَّه! در فراخ زندگى من كاسه ليس خوان احسانتان بودم و اكنون در سختى شما را بگذارم و بگذرم، به خدا كه بويم بد و نژادم پست و رنگم سياه است، بر من منّت گذار تا با پيمودن راه بهشت از طيب بو و شرافت حسب و چهره سپيد برخوردار شوم، نه به خدا از شما جدا نگردم تا خون اين سياه با خونهايتان بياميزد. بعد از آن جنگيد تا به شهادت رسيد رضوان اللَّه عليه.

راوى گويد: و آنگاه عمرو بن خالد صيداوى‌[1] به مبارزت برخاست و به عرض رسانيد: اى ابا عبد اللَّه، فدايت گردم، اراده‌ام آن است كه به يارانم بپيوندم، و تخلّف از آن را روا ندارم كه تو را بين اهلت تنها و قتيل ببينم.

حسين 7 فرمود: «به پيش تاز چه ما از پى شما به فاصله ساعتى ملحق شويم». به پيش تاخت و جنگيد تا به شهادت رسيد. رضوان اللَّه عليه.

راوى گويد: حنظلة بن سعد شبامى‌[2] آمد و در پيش حسين 7 بايستاد و تيرها و

[1]- عمرو بن خالد الصيداوى از صيدا، در اكثر مصادر، و در رجبيّة: عمرو بن خلف آمده و احتمال مى‌رود كه آن تصحيف خالد باشد، و بنى صيدا بطنى از اسد از عدنانيه است، بعضى از علماء او را با عمرو بن خالد ازدى يكى دانسته‌اند، بدين دليل كه از وى تصحيف اسدى است، و نظر مرجّح اين است كه آن دو دو نفرند نه يك نفر گر چه احتمال يك نفر بودن هم وارد است.

تسمية من قتل مع الحسين: 155، تاريخ طبرى 5/ 446، المقتل 2/ 24، بحار 45/ 72 و 23 و انصار الحسين: 102.

[2]- شبامى: شبام بطنى از همدان قحطانيه است، كوفى است، در اكثر مصادر نامش با اختلاف آمده.

بعضى از علماء احتمال دادند كه او با حنظلة بن اسعد الشبامى يك نفرند و بدين دليل استدلال كرده‌اند كه ابن شهر آشوب نام حنظله متفق عليه را نياورده. نظر مرجّح اين است كه، سعد غير از حنظله است، زيرا غير ابن شهر آشوب سعد را آورده‌اند كه او تميمى است از عرب شمال، حال آن كه حنظله شبامى است از عرب جنوب، و ديگرى احتمال داده كه او با حنظلة بن عمر شيبانى يك نفرند، و اين احتمال نيز بعيد است.

رجال الشيخ: 73، المقتل 2/ 24، تاريخ طبرى 5/ 443، تسمية من قتل مع الحسين: 156، قاموس الرجال 4/ 318، معجم رجال الحديث 6/ 306- 307، انصار الحسين: 86 و 89 و 90 و 116- 117.