گفتم: يا ابا بكر [كنيه زهرى‌] چگونه با شنيدن اين حديث از عكرمه كه در برگيرنده فضيلتى از فضايل على است و براى من بازگفتى با اين قوم همكارى مى‌كنى و آن را در دل نگه داشتى؟ گفت: كافى است كه بدانى آن‌ها ما را در دنياى خود شريك ساختند و ما در برابر، به ورطه هوى و هوس آن‌ها فرو افتاديم.

انس‌[1]- روايت مى‌كند كه پيامبر 6 فرموده است: خداوند، آفريده‌هايى دارد كه نه از فرزندان آدم هستند و نه از فرزندان ابليس و دشمنان على بن ابى طالب را نفرين مى‌كنند.

عرض شد: يا رسول اللَّه! آنان كيانند؟ فرمود: پرندگانى قنبره نام كه سحرگاهان بر سر درختان ندا درمى‌دهند كه لعنت الهى بر دشمنان على بن ابى طالب، «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌، وَ سَلامٌ عَلى‌ عِبادِهِ الَّذِينَ اصْطَفى‌» جابر بن عبد اللَّه انصارى‌[2]- مى‌گويد: شنيدم كه على (ع) مى‌فرمود: سه سال با پيامبر نماز گزاردم پيش از آن كه احدى از مردم با او نماز گزارد. و از على شنيدم كه مى‌فرمود: از جمله، قول‌هايى كه پيامبر به من داد اين است كه هيچ كافرى مرا دوست نخواهد داشت و هيچ مؤمنى مرا دشمن نخواهد شمرد. آگاه باشيد به خدا سوگند نه دروغ مى‌گويم و نه به من دروغ گفته‌اند و نه گمراه شده‌ام و نه كسى به سبب من گمراه شده است.

جابر بن عبد اللَّه‌[3]- مى‌گويد: چون على بن ابى طالب (ع) براى فتح خيبر آمد پيامبر 6

[1] همان/ 142، ح 187.

[2] همان/ 194، ح 230.

[3] همان/ 237، ح 285.