بار ديگر خود را روى پدر انداخت و پيامبر 6 ديگر بار در گوش او نجوايى كرد و اين بار فاطمه بخنديد. چون پيامبر 6 رحلت كرد چگونگى امر را از فاطمه (س) پرسيدم و او گفت: هنگامى كه خود را روى پدر انداختم به من گفت كه از اين بيمارى مى‌ميرد و من گريستم و بار ديگر خود را بر روى او افكندم و پيامبر 6 به من خبر داد كه من زودتر از هر عضو ديگر اهل بيت به او خواهم پيوست و گفت كه من بانوى زنان بهشت هستم مگر مريم دختر عمران، پس سرم را بلند كردم و خنديدم‌[1].

انس‌[2]- مى‌گويد: پيامبر 6 فرمود: تو را چهار زن از جهانيان كافى است: مريم دختر عمران، آسيه دختر مزاحم و زن فرعون، خديجه دختر خويلد و فاطمه (س) دختر محمّد 6.

[1] علّامه مجلسى در بحار الانوار 37/ 40 ذيل خبرى به همين مضمون مى‌گويد:

« اين استثنا در سخن پيامبر6 كه« مگر آن چه خداوند براى مريم قرار داده است» با روايات اهل سنّت، همسوست و اخبار متواتر را خواهيم آورد كه فاطمه( س)، بانوى زنان جهانيان است از پيشينيان تا پسينيان. و شايد مفهوم بانو بودن زنان منحصر در اوست مگر مريم كه بانوى زنان جهان خود است.» اينك مى‌گوييم: در برخى از اخبار رسيده است كه پيامبر6 فرمود: فاطمه( س)، بهترين زن در ميان امّت من است الّا آن چه مريم زاده است.

مولى محمّد مهدى نراقى در مشكلات العلوم/ 211 ذيل همين خبر مى‌گويد:

« به فرض درستى اين خبر، آشكارتر آن است كه« الّا» به مفهوم واو عاطفه باشد و واژه« الّا» در زبان عربى چنان كه در« مغنى اللبيب» و جز آن تصريح شده به معناى واو آمده است و پس از آن جمله‌اى كه« الّا» پيش از آن آمده است در تقدير است و دليلش هم سياق آن مى‌باشد و بدين ترتيب، سخن چنين خواهد بود:

« فاطمه، بهترين زن در ميان امّت من است و بهترين زنان امّت، كسى است كه او مريم را زاييد»، و مقصود از آن كه مريم او را زاييد عيسى( ع) است.» شيخ على نمازى در مستدرك سفينة البحار 8/ 251 سخنى دارد كه چكيده آن همين است. نيز مى‌گوييم مى‌توان به فرض درستى اين خبر، حديث اوّل را همين گونه تأويل كرد، پس درنگى بايد.

[2] مناقب ابن مغازلى/ 363، ح 409.