عبد اللَّه بن مسعود[1]- مى‌گويد: پيامبر 6 فرمود: همانا فاطمه (س) عفّت خويش را پاس داشت و خداوند متعال، نسل او را بر آتش حرام گرداند.

پيامبر 6 مى‌فرمايد:[2]- دخترم را فاطمه ناميدم، زيرا خداوند عزّ و جلّ او و دوستدارانش را از آتش گرفته است چنان كه نوزاد را از شير مى‌گيرند.

پيامبر 6 مى‌فرمايد:[3]- چون روز رستخيز فرا رسد منادى از آن سوى پرده ندا در مى‌دهد كه: اى جماعت! چشمان خويش فرو هليد و سرهاتان به زير اندازيد كه فاطمه (س) دخت پيامبر آهنگ گذر از صراط را دارد.

ابن عبّاس‌[4]- مى‌گويد: پيامبر اكرم 6 فاطمه (س) را فراوان مى‌بوسيد. عايشه به پيامبر 6 عرض كرد: يا رسول اللَّه! تو فاطمه (س) را زياد مى‌بوسى‌[5].- پيامبر 6 فرمود: جبرئيل در شب معراج مرا به بهشت درآورد و مرا از همه ميوه‌هاى بهشتى خوراند، پس آبى در كمر من پديد آمد و با خديجه همبستر شدم و او فاطمه (س) را باردار شد و من هر گاه به آن ميوه‌ها اشتياق مى‌يابم فاطمه (س) را مى‌بوسم و بدين ترتيب بوى ميوه‌هايى را استشمام مى‌كنم كه آن‌ها را خورده‌ام.

عايشه‌[6]- مى‌گويد: پيامبر 6 بيمار شد و فاطمه (س) نزد حضرت 6 آمد و خود را روى پدر افكند، پيامبر 6 در گوش او نجوايى كرد و فاطمه (س) گريست. فاطمه (س)

[1] مناقب ابن مغازلى/ 353، ح 403.

[2] همان/ 65، ح 92.

[3] همان/ 355، ح 404.

[4] همان/ 357، ح 406.

[5] همان.

[6] همان/ 362، ح 408.