آموختيم و احكام تبهكاران را از على بن ابى طالب (ع). مسائل شگفت اين زمينه از شماره بيرون است‌[1].- دوازدهم: اين كه حضرت (ع) با علماى زمان خويش به رقابت پرداخته به آن‌ها دستور داده است هر چه مى‌خواهند از حضرتش پرسش كنند، و بارها فرموده است: بپرسيد از من پيش از آن كه از دستم دهيد[2].- حضرت (ع) در حالى كه آه مى‌كشيد به كميل بن زياد فرمود: در اين جا علمى فراوان نهفته است- و با دست به سينه‌اش اشاره كرد-، اگر براى اين علم حاملانى بيابم. آرى، زمين از قائم خدا كه حجّت بر بندگان است خالى نمى‌ماند و اين قائم يا ظاهر و آشكار است يا هراسان و پوشيده، تا بدينسان حجّت‌ها و دلايل الهى بطلان نپذيرد[3].- حضرت (ع) در يكى از خطبه‌هاى خود مى‌فرمايد: اى مردم! بر شما باد پيروى و شناخت كسى كه به ناشناختن او معذور نخواهيد بود. پس علم همان است كه آدم و همه پيامبران برتر تا محمّد خاتم الأنبياء، فرود آورده‌اند. پس كجا سرگردان و حيرانيد و به كجا مى‌رويد؟

مبحث سوم: خبر دادن از غيب.

از ديگر فضايل نفسانى على (ع) خبر دادن ايشان از امور غيبى بود و اين براى هيچ يك از امّت محمّد 6 ميسّر نشده است.

از آن جمله است كه روزى على (ع) خطبه مى‌خواند و در خطبه خود فرمود: بپرسيد از من پيش از آن كه از دستم دهيد، به خدا سوگند از امروز تا روز رستخيز از من نخواهيد پرسيد در باره صد كس كه گمراه مى‌كنند و صد كس كه هدايت مى‌كنند مگر آن كه من به آگاهى شما مى‌رسانم كيست خواننده و راننده آن.

پس مردى برخاست و گفت:

به من بگو در سر و ريش من چند رشته موى است؟

حضرت (ع) فرمود: به خدا سوگند حبيب من رسول اكرم 6 پيرامون پرسش تو با

[1] كتاب الامّ 4/ 233، باب الخلاف في قتال اهل البغى.

[2] نهج البلاغة/ 280، خطبه 189.

[3] همان/ 497، و از سخنان حضرت به كميل بن زياد نخعى با شماره 147.