يوسف، و خيّر لى مصرع انا لاقيه، كأنّي باوصالى تقطّعها عسلان الفلوات، بين النّواويس و كربلاء فيملأن منّى اكراشا جوفا و اجربة سغبا، لا محيص عن يوم خطّ بالقلم، رضا اللَّه رضانا اهل البيت، نصبر على بلائه، و يوفّينا اجر الصّابرين، لن تشذّ عن رسول اللَّه 6 لحمته و هى مجموعة له في حظيرة القدس، تقرّ بهم عينه، و ينجز بهم وعده، من كان باذلا فينا مهجته، و موطّنا على لقاء اللَّه نفسه فليرحل معنا فانّى راحل مصبحا ان شاء اللَّه تعالى‌

، حمد و سپاس از آن خدا است و آنچه خدا خواهد، همان است، حول و نيرويى جز در اتكاء به ذات پاك خدا نيست، و درود و سلام خدا بر رسولش محمّد 6، خطر مرگ چون اثر گلوبند بر گردن دختران جوان، گريبانگير فرزندان آدم است، و علاقه و اشتياق من به ملاقات گذشتگانم همچون اشتياق يعقوب به يوسف، بسيار است و در محل معيّنى كه برايم انتخاب گشته (يعنى كربلا) به آن خواهم رسيد، گويا مى‌نگرم گرگهاى بيابان در زمينى بين نواويس‌[1] و كربلا اعضاى بدنم را پاره پاره كرده، تا شكمهاى گرسنه خود را از من سير كنند، و انبانهاى خالى خود را پر نمايند.

آرى از روزى كه مقدّر شده نمى‌توان فرار كرد، رضايت خداى متعال، رضاى ما اهل بيت است، بر بلاى او صبر مى‌كنيم و او پاداش صابران را به ما مى‌دهد، پاره تن رسول خدا 6 از او دور نمى‌شود و در بهشت به او مى‌پيوندد و باعث روشنى چشم او و انجام شدن وعده‌اش مى‌شود، هر كس آماده فداكارى و جانبازى در راه ما است و خويشتن را آماده مرگ نموده با ما كوچ كند، كه من به خواست‌

[1]. نواويس، محلى نزديك نينوا است كه قبلا مقبره عمومى مسيحيان بوده است.

( مترجم).