انصارى رحمة اللَّه و جماعتى از بنى هاشم و مردانى از بستگان پيامبر 6 را در آنجا ديدند كه براى زيارت مرقد امام حسين 7 به آنجا آمده بودند، همگى در يك وقت در آنجا اجتماع نمودند، و با هم گريه و ناله و فرياد نمودند و سيلى به صورت مى‌زدند، و به گونه‌اى عزادارى مى‌كردند كه دلها را شعله‌ور مى‌نمود، زنانى كه در آن نواحى بودند به آنها ملحق شدند و چند روز به عزادارى ادامه دادند.

نوحه و ناله جنّيان‌

از ابو حباب كلبى روايت شده: عدّه‌اى از بنّاهاى گچكار كه در آنجا رفت و آمد داشتند به ما گفتند: ما شبها به محلّى به نام جبّانه مى‌رفتيم، وقتى از كنار قتلگاه عبور مى‌كرديم صداى جنّيان را مى‌شنيديم كه براى حسين 7 نوحه‌سرايى و عزادارى مى‌كردند و مى‌گفتند:

رسول خدا 6 پيشانى خود را مسح كرد، و گونه‌اش درخشندگى داشت، پدر و مادر حسين 7 بزرگ قريش بودند، و جدّش از همه جدها برترى داشتند.»

بازگشت كاروان به مدينه و پيام بشير

سپس كاروان به قصد مدينه، از كربلا خارج شدند، بشير بن جذلم‌[1]

[1]. معروف در نام او همين است، ولى بشر بن خذيم، شبير بن خزيم و بشير بن حذلم نيز نوشته شده است.( مترجم).