491- اگر طبقه‌هاى خاك قبرستان‌ها برطرف شود و مردم همه نگاه كنند، أرباب و نوكر از يكديگر شناخته نمى‌شوند.

492- كسى كه با پاى خود روى زمين راه نمى‌رفت، خاك صورت نازك و نرم او را فشار مى‌دهد (و مى‌خورد).

دنيا را گذاشتند و رفتند
493- آنان كه ساختمان ساختند و ساختمان آنان سر به فلك كشيد و از خويشاوندان و فرزندان لذت بردند،

494- طوفانها بر سرزمين آنان حركت كرد، گويا آنان در كنار قيامت و مرگ ساختمان بنا كرده بودند.

495- مى‌بينيم كه نعمتهاى دنيا و آنچه موجب سرگرمى است بسوى كهنه شدن و نابودى در حركت است.

توضيح: حضرت امير 7 كه به مدائن رسيد حرير بن سهم تميمى شعر دوم امام 7 (شماره 494) را خواند. حضرت امير 7 به وى اعتراض كرد و