عمها فقالت:

مغيره وفات يافت و ام سلمه از پيغمبر خداى- 6- اجازت خواست كه به نوحه‌گرى او رود و مغيره، پسر عم ام سلمه بود. اجازت يافت و رفت و اين شعرها را انشاد نمود.

و معنى چنان است كه: خبر مرگ وليد پسر وليد را كه ابو الوليد جوانمرد قبيله باشد مى‌دهم. او حمايت‌كننده حقيقت و بزرگى بود كه بلند ميشد به سوى طلب كينه و خون خورد از دشمنان كه بتحقيق، در سالهاى قحط چون باران، رحمت بود و نهرى پر از آب و طعام و نان مهمان بود.

و در تمام اين اخبار، پيغمبر خداى- 6- اين گونه نوحه سرايى كه متوفى را به آنچه از مكارم در او بوده است مدح نمايند، عيب و منع نفرموده است.[1] و روايت كرده است ابن بابويه كه حضرت باقر- سلام الله عليه- وصيت فرمود در موسم حج، ده سال براى آن حضرت نوحه‌گرى نمايند.[2] و روايت كرده است يونس بن يعقوب از حضرت صادق- 7- كه آن حضرت به من فرمود:

«قف من مالى كذا و كذا لنوادب يندبوننى عشر سنين بمنى أيام منى.»

[3]:

«وقف كن از مال من فلان قدر از براى نوحه‌گران كه مدت ده سال براى من در منى در ايام منى ندبه و نوحه‌گرى كنند.» اصحاب اخبار گفته‌اند مراد به اين امر و وصيت، تنبيه مردم است بر فضائل و بزرگوارى آن حضرت كه امت و ملت بر آثارش اقتدا كنند و اقتفا لازم نمايند و معلوم شود آنچه اهل بيت بر آن بودند، از جهت زوال تقيّه بعد از موت.

و حرام مى‌شود نوحه‌گرى به باطل و شمردن امورى از خصلتها كه در متوفى نباشد و

[1] كافى 5: 117؛ التهذيب 6: 358.

[2] الفقيه 1: 116.

[3] كافى 5: 117؛ التهذيب 6: 358.