فضائل على (ع) از زبان مأمون عباسى‌

از براى مأمون در باره فضائل على 7 اشعار زيادى است از جمله اشعارى كه «صولى» در كتاب «الاوراق» ذكر كرده، اين ابيات است:

به خاطر مدح و ثناى وصى پيامبر على 7 ملامت و سرزنش مى‌شوم و اين نزد من از عجائب اين زمان است.

آن كسى كه خليفه بهترين مردمان بود و اول كسى بود كه به رسول خدا در نهان و آشكار كمك كرد.

اگر على نبود براى آل هاشم حكومت آماده نمى‌شد و تا پايان روزگار همچنان خار و سرافكنده بودند.

والى شدند اولاد عباس آنچه را كه مخصوص غير شده بود پس، از على 7 به احترام و اكرم سزاوار كيست؟

پس عبد اللَّه در بصره راه هدايت را آشكار كرد و عبيد اللَّه جود خود را بر اهل يمن نشان داد.

على 7 كارهاى خلافت را ميان فرزندان عباس تقسيم كرد، پس پيوسته به جهت اين شكرگزارى بر وى لازم است.

مأمون در مدح امير مؤمنان على 7 و اهل بيت پيامبر 6 سخن بسيار

[1] تذكرة الخواص ص 357.