در روايت مستدرك كه از سعد بن مالك آمده كه آن ميوه به بوده‌[1] و در روايت محب طبرى عايشه به رسول خدا اعتراض مى‌كند: چرا اين قدر فاطمه را مى‌بوسى؟

در پاسخ او داستان معراج و بوى بهشت را علت مى‌آورد[2].

و در روايت خطيب در تاريخ بغداد، رسول خدا 6 بعد از نقل داستان شب معراج به عايشه فرمود:

«هى حوراء إنسية»

پس فاطمه حورائى است در قالب بشر[3] و در روايت ديگر تاريخ بغداد[4] و صواعق محرقة[5] به طورى كه ابن عباس نقل كرده به همه فرمود: فاطمه حورائى است آدمى كه هرگز حيض نمى‌بيند و استحاضه نمى‌شود و اگر خداوند او را فاطمه ناميد، چون او و دوستان او را از آتش دوزخ بريده (فطم) كرد.

«ابنتى فاطمه حوراء آدميّة لم تحض و لم تطمث و انّما سمّاها فاطمة لأنّ اللَّه فطمها و محبّيها عن النّار».

و در روايت محب طبرى، اسماء با تعجب از رسول خدا 6 مى‌پرسد كه او حسن را آورد نه نفاسى از او ديديم نه استحاضه‌اى؟ فرمود دخترم طاهره مطهره است‌[6].

و در روايت ديگر وى مى‌فرمايد: جبرئيل برايم سيبى از بهشت آورد آن را خوردم و با خديجه همبستر شدم به فاطمه حامله شد و گفت حمل سبكى برداشته‌ام و چون تو يا رسول خدا بيرون مى‌روى با من حرف مى‌زند و چون خديجه خواست‌

[1] حاكم، مستدرك الصحيحين، ج 3، ص 156.

[2] محب طبرى، ذخائر العقبى، ص 36.

[3] خطيب، تاريخ بغداد، ج 5، ص 87- و ج 12، ص 331.

[4] خطيب، تاريخ بغداد، ج 5، ص 87- و ج 12، ص 331.

[5] ابن حجر هيثمى، صواعق المحرقة، ص 96.

[6] محب طبرى، ذخائر العقبى، ص 44.