اى ام المؤمنين تو كه على را چنين مى‌دانستى چرا شمشير به رويش كشيدى؟

گفت: اى قتاده كارى كه بايد بشود، مى‌شود و شدنى‌ها هر يك براى خود اسبابى دارند[1].

حاكم از شعيب بن ابى حمزه قرشى، از زهرى، از حمزة بن عبد اللَّه بن عمر روايت كرده كه گفت: روزى نزد پدرم نشسته بودم مردى از اهل عراق بعد از تعريف زياد از پدرم- پسر عمر بن خطاب- گفت اين آيه از قرآن دلم را گرفته كه مى‌فرمايد:

وَ إِنْ طائِفَتانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُما فَإِنْ بَغَتْ إِحْداهُما عَلَى الْأُخْرى‌ ... معناى اين آيه چيست؟ عبد اللَّه گفت: مى‌خواهى چه كنى؟ برو دنبال كارت مرد رفت، آنگاه عبد اللَّه پسر عمر رو كرد به ما و گفت: اين آيه را كه خواند در دلم اندوهى آورد، كه ديگر نتوانستم جوابش را بدهم و آن اين كه چرا من با لشكر ضلالت نجنگيدم و على 7 را يارى ننموده امر خدا را اطاعت نكردم؟[2].

عده‌اى از بزرگان و ائمه حديث از ابى بكر بن ابى الجهم رواياتى آورده‌اند كه پسر عمر در اواخر عمرش مى‌گفت: از دنيا هيچ اندوهى ندارم جز اين كه چرا با لشكر ضلالت معاويه و اصحابش پيكار نكردم‌[3].

پيشگوئى پيامبر از جريان شهادت على 7

«خوارزمى» در كتاب خود در باب ساير معجزات پيامبر 6 روايت كرده كه پيامبر 6 به على فرمود:

«الا اخبرك باشقى النّاس رجلان: حمير ثمود و من يضربك يا على هذا- و وضع يده على قرنه- فيبتلّ منه هذا- و اخذ بلحيته-»

. آيا خبر ندهم ترا به شقى‌ترين مردم كه دو مردند؟ يكى حمير ثمود و ديگرى كسى كه ترا از اين موضع بزند- دست خود را بر فرق على 7 گذاشت- و

[1] خطيب، تاريخ بغدادى، ج 1، ص 160.

[2] حاكم، مستدرك الصحيحين، ج 3، ص 115.

[3] ابن سعد، طبقات، ج 4، ص 136- 137- هيثمى، مجمع الزوائد، ج 3، ص 182- رياض النضرة، ج 2، ص 242- استيعاب، ج 1، ص 307.