اسم الکتاب : الطرائف ت داود إلهامی المؤلف : سید بن طاووس الجزء : 1 صفحة : 251
به ميان
كشتگان خوارج آمد، او را ديد كه پشت و رو افتاده، امام تكبير گفت و فرمود: صدق
رسول اللَّه 6 رسول خدا درست رسانيد.
از ميان اصحاب، «عبيدة سلمانى» برخاست و
پرسيد: يا امير المؤمنين تو را به آن خدائى كه جز او معبودى نيست، اين را از رسول
خدا شنيدى؟ فرمود: آرى به آن خدائى كه جز او معبودى نيست، سلمانى دوباره و سه باره
قسمش داد و آن حضرت سوگند ياد كرد كه عين اين پيشگوئى را از رسول خدا شنيده است[1].
اين روايت را ابو داود نيز در صحيح خود و
احمد بن حنبل در مسندش[2] و بيهقى در سنن خود[3] و ساير ائمّه حديث آوردهاند.
خطيب بغدادى به سند خود از «نبيط بن شريط
اشجعى» روايت كرده كه گفت: بعد از پايان جنگ نهروان، ابو قتاده انصارى با شصت يا
هفتاد نفر جدا از لشكر از بيراهه برگشتند و نخست به سراغ عايشه رفتند و جريان
نهروان را به تفصيل به عايشه گفتند. عايشه چون اين جريان را بشنيد گفت: هر چند من
با على ميانهاى ندارم اما چرا حق مطلب را نگويم، من از رسول خدا شنيدم كه
مىفرمود:
«تفترق امّتى على فرقتين تمرق بينهما فرقة
محلّقون رؤسهم محفون شواربهم أزرهم الى إنصاف سوقهم يقرءون القرآن لا يتجاوز
تراقيهم يقتلهم احبّهم الىّ و احبّهم الى اللَّه تعالى»
. (امت من به دو فرقه متفرق مىشوند:
فرقهاى سرهايشان را مىتراشند و شاربهايشان را ول مىكنند و لنگها، تا نيمه ساق
دارند، قرآن مىخوانند ولى از گلويشان تجاوز نمىكند محبوبترين خلق خدا نزد من و
نزد خدا آنان را مىكشد، گفتم: يا ام المؤمنين فانت تعلمين هذا، فلم كان الذى منك
قالت: يا ابا قتاده و كان امر اللَّه قدرا مقدورا».
[1] ذهبى، ميزان الاعتدال، ج
2، ص 263- احمد بن حنبل، مسند، ج 1، ص 78.