روايت كرده كه گفت: رسول خدا 6 فرمود:

«طوبى شجرة اصلها في دار علىّ بن ابى طالب و في دار كلّ مؤمن منها غصن»

: (طوبى درختى است كه اصلش در خانه على بن ابى طالب 7 و شاخه‌هاى آن همه جا و بر سر همه مؤمنان و بر فراز خانه‌هايشان گسترده است).

بعد فرمود:

«طُوبى‌ لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ‌»

خوشا بر احوال آنها و مقام نيكوى آنها يعنى نيكو مكان برگشتى است‌[1].

و نيز ثعلبى در حديث ديگر به سند خود از رسول خدا 6 روايت كرده است كه از پيامبر اكرم از آيه: «طُوبى‌ لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ‌» سؤال شد؟ فرمود: درختى است در بهشت كه ريشه آن در خانه من و شاخه‌هاى آن بر سر اهل بهشت گسترده است).

گفته شد: اى رسول خدا از معنى آيه از تو پرسيديم، فرموديد: درختى است كه اصل آن در خانه على 7 است و شاخه‌هاى آن بر اهل بهشت گسترده است.

فرمود:

«انّ دارى و دار علىّ غدا واحدة في مكان واحد»

[2].

: (خانه من و خانه على فردا (در بهشت) يكى است و در يك مكان واقع است.

ابن مغازلى نيز در كتاب خود مثل اين روايت كرده را نقل كرده است‌[3].

ثعلبى در تفسير آيه: «وَ لَقَدْ كُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ‌»[4].

(شما تمناى مرگ را پيش از آنكه با آن روبرو شويد مى‌كرديد، سپس آن را با چشم خود ديديد در حالى كه به آن نگاه مى‌كرديد) گفت: يعنى قريش پيش از آنكه‌

[1]- بنا به نقل احقاق الحق، ج 3، ص 441.

[2] شواهد التنزيل، ج 1، ص 304- ينابيع المودة، به نقل از ثعلبى، ص 2- 131.

[3] ابن مغازلى، المناقب، ص 268.

[4] سوره آل عمران، آيه 143.