على 7 از من است و من از على‌

احمد بن حنبل در مسند خود اخبار زيادى پيرامون اين جمله پيامبر كه فرموده:

«علىّ منّى و انا من علىّ»

(على از من است و من از على) روايت كرده است از جمله به سند خود از عبد اللَّه بن حنطب‌[1] نقل كرده كه گفت: رسول خدا 6 به كسانى كه از قبيله «ثقيف» نزدش آمده بودند فرمود: يا اين است كه اسلام مى‌آوريد، و يا اين كه مردى از خودم- و يا فرمود مثل خودم را- مى‌فرستم تا گردانهايتان را بزند و زنان و بچه‌هايتان را اسير كند و اموالتان را بگيرد. عمر گفت:

به خدا قسم هيچ روزى فرماندهى لشكر را آرزو نكردم مگر آن روز، لذا سينه خود را سپر كردم، به اميد اين كه بگويد آن اين مرد است ولى متوجه على 7 شده و دست او را گرفت و فرمود: و او اين است دو مرتبه فرمود[2].

باز اين روايت را احمد بن حنبل از «عمران بن حصين» از پيامبر 6 روايت كرده است و در آن افزوده:

«انّ عليّا منّى و انا منه و هو ولىّ كلّ مؤمن بعدى»

(على از من است و من از على هستم و او ولىّ هر مؤمنى است بعد از من‌[3].

باز آن را احمد بن حنبل از «حبش بن جنادة سلولى» از دو طريق روايت كرده است و مى‌گويد در يكى از آنها از پيامبر 6 كه فرمود:

«علىّ منّى و انا منه لا يؤدّى عنّى الّا انا او علىّ»

[4]. (على از من است و من از على هستم از من ادا نكند مگر من يا على).

و اين روايت را شافعى ابن مغازلى نيز به همين الفاظ در كتاب خود روايت‌

[1] در نسخه چاپى( خطيب).

[2] ذخائر القبى نسائى، ص 64- استيعاب، ابن عبد البر، ج 2، ص 464- رياض النضرة، ج 2، ص 164.

[3] مناقب احمد بن حنبل، بنا به نقل احقاق الحق، ج 5، ص 293- صحيح ترمذى، ج 13، ص 164.

[4] مسند احمد بن حنبل، ج 4، ص 165- 145.