خشت اول چون نهد معمار کج تا ثریا می‌رود دیوار کج

چون گذارد خشت اول بر زمین معمار کج گر رساند بر فلک، باشد همان دیوار کج[1]

تربیت فرزند در آینده او و بزرگ‌سالی او نقش بسزایی دارد. اگر از همان دوران کودکی از تربیت سالم و صحیح برخوردار باشد در بزرگ‌سالی نیز همان‌گونه خواهد بود نیز اگر در آغاز کار اساس و پایه‌ی کار خوب و استوار بنا نشود. همین‌طور انحراف و کجی تا آخر ادامه خواهد داشت.

یک‌بار جستی ملخک، دو بار جستی ملخک، آخر به شستی ملخک.

آدمی زاد باید از اشتباهات خود درس عبرت بگیرد و دیگر اطراف آن نرود؛ که روزگار در حال چرخش است و همیشه به همین منوال نیست. بالاخره روزی گرفتار می‌شود.

یک سال بخور نان و تره، هرسال بخور نان و برّه.

اگر مدتی دندان به جگر بگذاری و صبر و قناعت‌پیشه کنی و با سختی‌ها کنار بیایی و اندکی از خواسته‌هایت بکاهی. پس از چند صباح به آرامش و رفاه خواهی رسی.

یک سوزن به خودت بزن، یک جوال‌دوز[2] به دیگران.

بهتر است اول خودمان را نصیحت‌کنیم و سپس دیگران را؛ و نیز در هر انتقادی اول خودمان را به‌جای آن شخص بگذاریم و سپس قضاوت کنیم.

[1]. صائب تبریزی، غزل ۲۲۶۵.

[2]. سوزن بزرگ برای پارچه‌های ضخیم.