كه مى‌خواهد شروع كند به تعليم علوم نظرى، بايد بالفطره داراى استعداد براى علوم نظرى باشد و داراى شرايطى باشد كه افلاطون در كتاب سياست ذكر كرده است و آن عبارت است از اين‌كه خوش‌فهم بوده و قدرت تصور اشيا را به خوبى داشته باشد، آن‌گاه نسبت به رنجى كه در حين تعلم خواهد كشيد صبور و تحمل‌كننده باشد و اين‌كه بالطبع دوستدار راستى و اهل آن باشد و عدل و اهل آن را دوست داشته باشد نه اين‌كه در آن‌چه هواى اوست سركش و لجوج باشد و اين‌كه نسبت به خوردنى‌ها و نوشيدنى‌ها، ميل افراطى نداشته باشد و لذات جنسى و درهم و دينار و آن‌چه از اين جنس است را از روى طبيعت پست ببيند و اين‌كه نفسش نسبت به كارهايى كه نزد مردم زشت به حساب مى‌آيد حالت بزرگى داشت باشد و اين‌كه با ورع بوده، نسبت به خير و عدالت؛ به آسانى مطيع گردد و نسبت به شر و ستم، به راحتى سر خم ننمايد و اين‌كه نسبت به كار خوب داراى اراده قوى باشد. سپس اين‌طور باشد كه بر اساس قوانين و نواميس و عاداتى كه برخاسته از نظرات است، رشد كرده باشد و اين‌كه اعتقاد درستى نسبت به آراى ملتى داشته باشد كه بر اساس آن رشد كرده است و به افعال فاضله‌اى متمسك باشد كه در ملّت خودش هست، آن دسته از اين افعال كه مخل به تمام آن‌ها يا به مهم‌ترين آن‌ها نباشد و اين‌كه با اين‌همه به فضايل تمسك نمايد كه در نزد مشهور، فضايل به حساب مى‌آيند بدون اين‌كه خللى در افعال جميله‌اى ايجاد كند كه در مشهور جميل به حساب مى‌آيند. جوان اگر چنين باشد و آن‌گاه شروع‌