صناعات را حاصل مى‌كند[1] و معرفت حق و يقين لامحاله زيباست.

بدين‌ترتيب معلوم شد كه مقصود در تمام صناعات، يا زيبايى است يا منفعت، بنابراين صناعات دو دسته‌اند: يك دسته آن‌هايى كه مقصود در آن‌ها تحصيل زيبايى است و دسته ديگر صناعاتى كه مقصود در آن‌ها تحصيل منفعت است. آن صناعتى كه مقصودش تنها تحصيل زيبايى است، همان چيزى است كه فلسفه ناميده مى‌شود و به طور كلى حكمت خوانده مى‌شود و در ميان صناعاتى كه مقصود در آن‌ها، رسيدن به منفعتى است، چيزى نيست كه به طور كلى بتوان آن را حكمت خواند؛ ولى اى بسا بعضى از انواع آن را بر اساس مشابهت با فلسفه به اين نام بخوانند.

منطق، مقدم بر ساير صناعات‌

17. و ازآن‌رو كه زيبا، خود بر دو دسته بود، يك دسته تنها علم و دسته ديگر علم و عمل، صناعت فلسفه نيز به دو دسته تقسيم مى‌شود: يك دسته آن‌چه به وسيله آن شناخت موجوداتى كه انسان در آن‌ها فعلى ندارد حاصل مى‌شود، اين دسته فلسفه نظرى خوانده مى‌شود و دومى صناعتى است كه به وسيله آن شناخت امورى كه شأن آن‌ها اين است كه به صورت عملى درآيند و نيرو يافتن بر انجام درست آن‌ها واقع مى‌گردد و اين فلسفه عملى ناميده مى‌شود.

[1] - ترجمه اين قسمت بر اساس نسخه ح انجام شده است و در متن آمده است. من قبل أنّ تحصيلها العلم و اليقين بالحق ... كه به سخنى ترجمه مى‌شود.