«اگر انسان عمر خود را در پيدا كردن استاد كامل صرف كند جا دارد».[1]

و علامه تهرانى آورده‌اند:

«كسى كه به استاد رسيد نصف راه را طى كرده است.»[2] پس:

شرائط و ويژگى‌هاى استاد يا پيرراه‌

پس از فهم ضرورت استاد و اهميت منزلت او در سير انفسى و سلوك الى الله يكى از مسائل مهمّ و بنيادى و سرنوشت‌ساز شناختن و يافتن «استاد كامل» و دل سپردن و سرسپردگى به او و شاگرد حقيقى شدن اوست، لذا سؤال محورى آنست كه اين استاد كيست؟ چه ويژگيهايى دارد يا بايد داشته باشد؟ به بيان ديگرچه كسانى مجاز به دستگيرى خلق و هدايت معنوى هستند؟ قبل از پاسخگويى به سؤالهاى ياد شده تذكر سه نكته لازم است:

1. براساس آيه‌ وَ الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ‌[3] اگر انسانى به حقيقت در «راه خدا» و با نهايت خلوص و صداقت جهاد كند و گام بردارد «جاهَدُوا فِينا»، هر آينه مشمول رحمت خاصه يا رحيميّه حقّ سبحانه خواهد شد تا هدايت خاصه كه هدايت به معناى «ايصال به مطلوب» است شامل حال او گردد و خداوند در هيچ مرحله‌اى او را رها نخواهد كرد كه «معّيت خاصه» با او دارد «لمع المحسنين»، و قطعا يكى از روزيهاى معنوى و هدايت‌هاى ويژه خداوند آنست كه‌

[1] - در آسمان معرفت، ص 26.

[2] - رساله سير در سلوك منسوب به بحر العلوم، ص 115- 116.

[3] - عنكبوت، 69.