منبع معرفت و سرچشمه زلال وحيانيّت شده‌اند يك ضرورت اجتناب‌ناپذير در سير و سلوك عرفانى است:

موسى 7 در پرتو هدايت‌هاى برونى و درونى حضرت شعيب 7 در يك مرحله و سپس قرار گرفتن در وادى جذبات و جلوات هدايت باطنى و ولايت امرى جناب خضر 7‌[1] و على 7 در آغوش پرمهر و معرفت حضرت ختمى مرتبت محمّد مصطفى 6 ديده به جمال دوست روشن و دل به دلدار سپردند و به قلّه قاف كمال و وصال، بار يافتند.[2]

چرايى نياز به استاد؟

1. نياز فطرى و عقلى به دليل و راهنما در هر حرفه، صنعت و از جمله بيشتر و شديدتر در سير و سلوك باطنى.

2. عدم آشنايى به راه و رسم سلوك عرفانى.

3. وجود رهزنان و سارقان در سلوك عرفانى.

4. وجود وسوسه‌هاى مخاطره‌آميز و هلاكت‌بار كه بسيار درونى و مرموز هستند.

5. تفسير حوادث سلوك و وقايع شهودى و مواجيد عرفانى.

6. سستى و توقف در اثر ابتلائات گوناگون و ضرورت مراد در تصرّف باطن مريد و رهاسازى از توقف.

7. قرار دادن مريد و شاگرد سلوكى تحت حمايت‌هاى معنوى و برخوردارسازى او از همّت و قدرت درونى و ولايت باطنى توسط مراد و پير راه.

اينك درمى‌يابيم كه چرا علامه حسن‌زاده آملى از قول بزرگان فرمودند:

[1] - كهف، 65.

[2] - نهج البلاغه، ترجمه علامه جعفرى، ص 651 652.