نيافريده‌ام؟!

آدم گفت: اى پروردگار من! چون مرا با دست خود آفريدى و از روحت در من دميدى، من سر خود را بلند كردم و ديدم بر پايه‌هاى عرش نوشته بود: نيست معبودى غير الله، و محمّد است پيامبر الله، در اينصورت دانستم كه: تو با نام خودت همراه نمى‌كنى مگر محبوبترين خَلقت را!

خداوند گفت: راست گفتى اى آدم! او محبوبترين خلق من است نزد من! مرا به حقّ او بخوان، من از گناه تو درگذشتم. و اگر محمّد نبود من تو را نمى‌آفريدم‌

4- پس «ميم» نام تو، كليد تمام عالم وجود است؛ و ميم تو بسته مى‌شود به انتهاى عالم وجود.

5- تو اى خاتم المرسلين! بر اوجى از فضل و شرف تجلّى كردى كه هيچگاه فضلى و شرفى بدان پايه نخواهد رسيد.

6- بنابراين تو هستى كه براى ما اوّل و آخر ميباشى، و باطنِ ظاهر تو از همه موجودات أسبق ميباشد.

أشعار بلند پايه حافظ رجب برسى در مدح و تعظيم رسول أكرم صلّى الله عليه و آله‌

در اين أبيات اشاره‌اى است به أسماء شريفه وى: الفاتِح، الخاتم، الاوَّل، الا خِر، الظّاهِر، الباطِن. در اين باره بايد به «مواهب» زرقانى ج 3، ص 163 و 164 مراجعه شود

______________________________ [1] شَأى القَومَ (از باب نَصَرَ يَنْصُرُ) يَشُوهم شَأْوًا: سَبَقَهُم، كشآءَهم يَشوءُهم علَى القَلبِ. وَ- التّرابَ مِن البِئْر: نزَعَه‌