پادشاهست، در آن نشأت نيز پادشاه باشد، چرا كه [عمل‌] او باعث هدايت جمعى كثير از رعيت شده، پس ناچار روحانيت او را از روحانيات [روحانيت‌] هر يك از ايشان، پيوسته اثرها و مددها رسد و هر گاه سلطنت فرمان شرع نبرد، حواس امير مى‌شوند بر عقول، و ملكوت مسخر ملك گردد، و خشوع و انقياد سافل، عالى را روى در زوال نهد و رغبت در فانيات پديد آيد، و زهد در باقيات صالحات به حصول پيوندد، و شرور به عادات مكتسب گردد، و هر روز كه بر آدمى مى‌گذرد بدتر از روز پيش باشد او را، پس حق [سبحانه و] تعالى روز بروز بندگان را فرو گذارد و هدايت و نصرت از ايشان باز گيرد و بالجمله خلاف امورى كه اولا مذكور شد رو نمايد، نعوذ باللّه من ذلك.

\*\*\*