باب چهارم: در شناخت عادت‌

عادت قوتيست كه بر مى‌انگيزاند آدمى را بر كردن امرى كه ملايم عقل يا هواى او شده باشد، به تكرار و موانست، بعد از آنكه ملايم نبوده باشد يا ملايمت او زياده شده باشد، بعد از آنكه كمتر بوده باشد، خواه آن امر موافق مقتضاى عقل يا شرع باشد يا نه، مقبول خردمندان باشد يا نه، سودمند باشد يا نه، پيروى او آن را قوت مى‌دهد و زياده مى‌گرداند، و ترك او آنرا ضعيف و كم مى‌كند تا به حدى كه بر طرف شود و زايل گردد.

\*\*\*