گروهى را كه به خدا و روز قيامت ايمان دارند، نمى‌يابى كه با كسانى كه با خدا و پيامبرش دشمنى و مخالفت دارند، دوستى برقرار كنند، گرچه پدرانشان يا فرزاندانشان يا برادرانشان يا خويشانشان باشند. اينانند كه خدا ايمان را در دل‌هايشان ثابت و پايدار كرده، و به روحى از جانب خود نيرومندشان ساخته، و آنان را به بهشت‌هايى كه از زير [درختان‌] آن نهرها جارى است درمى‌آورد، در آنجا جاودانه‌اند، خدا از آنان خشنود است و آنان هم از خدا خشنودند. اينان حزب خدا هستند، آگاه باش كه بى‌ترديد حزب خدا همان رستگارانند.

آرى، بنا به فرموده قرآن، بايد محبت خدا را اصل و محور و ساير محبتها را سايه و تابع آن قرار داد. به همين مناسبت باب بسيار مهمى در معتبرترين كتب شيعه تحت عنوان‌ «حب فى الله و بغض فى الله» آمده كه رواياتش از اصيل‌ترين آثار اسلامى و بهترين راهنماى انسان به سوى محبتهاى صحيح است.

اينك به نمونه‌اى از آن روايات توجه كنيد:

ادامه روايات محبت‌

عن أبى‌عبدالله 7 قال: من أحب لله وأبغض لله وأعطى لله فهو ممن كمل إيمانه‌[1].

كسى كه براى خدا و در راه خدا عشق بورزد و براى خدا و در راه خدا دشمنى كند و به خاطر خدا ببخشد ايمانش كامل است.

[1] -الكافى: 2/ 124، باب الحب فى الله، حديث 2؛ مجموعة ورام، 2/ 191.