5- خوف از نقصان در عبادت‌

اين خوف، يكى از عالى‌ترين مراحل كمال انسانى و از بهترين عوامل حركت بيش‌تر و به دست آوردن مقام برتر است.

با كمك اين خوف، انسان از عبادات و اطاعت مولا، كوشش بيش‌ترى خواهد كرد و سعى خواهد نمود، عباداتش واجد تمام شرايط باشد.

كسى كه قلبش به نور شناخت حق منور گردد و خداى خود را به حقيقت بشناسد و به عظمت و بزرگى او راه برد، البته عبادت خود را هرچند زياد و خالص باشد، در كنار بزرگى او، كوچك ديده و به حساب نخواهد آورد.

راستى در برابر عظمت بى‌نهايت در بى‌نهايت او، انسان دچار وحشت شده و براى جبران اين وحشت ناچار است هرچه در توان دارد، مصرف نمايد.

انسان با آشنايى به قرآن و معارف الهى، به اين نتيجه خواهد رسيد كه علم حضرت دوست به هر چيزى محيط است و هيچ ذره‌اى از ذرات عالم هستى، از دايره علم آن جناب بيرون نيست. با اين آشنايى و توجه، ناگهان به خود آمده و فرياد برمى‌آورد: آه شايد در خدمت من و عبادت و اطاعتم نقص وقصورى باشد كه من به خاطر محدود بودن علم و آگاهيم از آن بى‌خبرم و ممكن است اين نقص باعث شود كه عمل من مورد قبول حبيب من نشود و يا اگر نقصى نداشته باشد، عمل من در برابر بزرگى او ناچيز و يا هيچ است. با اين محاسبه انسان دچار خوف شديد مى‌شود وبراى جبران آن دست به اطاعت وعبادت هميشگى مى‌زند.

از رسول خدا 6 نقل شده، وقتى در محراب عبادت مى‌ايستاد به پيشگاه حق عرضه مى‌داشت: