گفتن مهمان يوسف را كه آينه‌اى آوردمت ارمغان تا هر بار كه در وى نگرى روى خوب خود بينى مرا ياد كنى‌

ب 3194- 3192 حَبَّه: دانه.

كان: معدن، و در اينجا خرمن مقصود است.

عُمّان: به تخفيف ميم است و در شعر فارسى بيشتر به تشديد ميم آمده و مقصود درياى عمان است. بحر عمان يا درياى عمان دريايى است در امتداد اقيانوس هند و از راه تنگه هرمز به خليج فارس مى‌پيوندد. قسمت شمالى آن دريا را كه ميان ايران و عمان واقع است، درياى عمان نامند:

عنصرى‌