از صدا آن كوه خود آگاه نيست‌

سوى معنى هوش كه را راه نيست‌

او همى بانگى كند بى‌گوش و هوش‌

چون خمُش كردى تو او هم شد خموش‌

هر شبى از دام تن ارواح را

مى‌رهانى مى‌كنى الَواح را

مى‌رهند ارواح هر شب زين قفص‌

فارغان از حكم و گفتار و قصص‌

شب ز زندان بى‌خبر زندانيان‌

شب ز دولت بى‌خبر سلطانيان‌

نى غم و انديشه سود و زيان‌

نى خيال اين فلان و آن فلان‌

حال عارف اين بود بى‌خواب هم‌

گفت ايزد «هُمْ رُقُودٌ زين مَرَم»