گفتن امير المؤمنين على (ع) با قرين خود كه چون خدو انداختى در روى من نفس من جنبيد و اخلاص عمل نماند مانع كشتن تو آن شد

ب 3979- 3975 خَدو: خيو، آب دهان.

نگاريده: كنايت از آفريده.

كرده: ساخته، آفريده.

زُجاجه: شيشه.

اين بيتها از زبان مولى امير مؤمنان (ع) در پاسخ پرسش هماورد اوست كه در بيت 3727 آمد و به دنبال آن مولانا چنان كه شيوه اوست داستانهاى ديگرى را به ميان آورد. سرانجام هماورد على (ع) مى‌پرسد چرا به قصد كشتن من تيغ كشيدى اما مرا نكشتى. امام پاسخ مى‌دهد كه چون تو خدو به روى من انداختى نفس من‌