اصلاب: جمع صلب، در لغت به معنى استخوانهاى پشت دوش تا بالاى نشيمنگاه، ليكن در اينجا مقصود قرارگاه نطفه است.

امَّهات: جمع امّهة امّ: مادر.

نبات: در لغت به معنى رستنى و در اينجا كنايت از فرزند است.

خاكدان: زمين.

آن سوى اجل: عالم پس از مرگ.

پاكباز: زاهد. كنايه از تارك دنيا. آن كه آن چه داشته نثار معشوق كرده.

اين بيتها تفسير بيت 3071 است كه خدا را هر روز بلكه هر لحظه شأنى است و بيان حالتهاى سه‌گانه جانداران و بخصوص انسان است. دسته‌اى از صلب پدر به رحم مادر در مى‌آيند و دسته‌اى از رحم مادر مى‌زايند و دسته‌اى مى‌ميرند و به جهان ديگر مى‌روند، و مأخذ آن حديث: «لِلّهِ تَعَالى‌ كُلَّ لَحْظَةٍ ثَلاثَةُ عَسَاكِرَ ...» است. (رك: احاديث مثنوى، ص 32).

صفت توحيد

ب 3079- 3077 جمله من: كه همه من شده‌اى، كه خودى را رها كرده‌اى، كه خود را نمى‌بينى.

از سرى سَقَطى نقل است كه گفت: «محبت درست نيايد ميان دو كس، تا يكى ديگرى را نگويد يا من.» (ترجمه رساله قشيريه، ص 564).

رشته يكتا شد: دويى به وحدت مبدّل گشت.

غلط كم شو: كمتر به راه غلط رو، خطا كم كن، و در نسخه‌اى «غلط كم كن» و در