مشركين و كار آنها تفحص و اعلام مسلمين زيادتر شود، ثواب آن عظيم‌تر باشد.

[فرق چهارم عدم لزوم بذل مالى كه ضرر به حال رساند]

و فرق ديگر كه دليل است بر مزيد اهتمام و تأكيد تمام در وجوب اين جهاد آن كه در جهاد دعوتى لازم نيست بذل مالى كه ضرر به حال رساند و در اين جهاد واجب است بذل عين المال اگر چه ضرر به حال رساند، در صورتى كه كفايت نكند فوايد اراضى خراجيه و جزيه و مال صلح با كفار و مال امام (ع) و رد مظالم و ساير وجوه فى سبيل الله و غنيمت دارالحرب.

و همچنين واجب است بذل عين المال اگر پادشاه مضايقه كند از صرف مالى كه از باب خراج گرفته، چه وجوب جهاد چنان كه بر نفوس تعلق يافته به اموال نيز متعلق است كما قال الله تعالى: «وَ جاهِدُوا بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ»[1] و نيز اين قتال واجب مطلق است و صرف مال كه موقوف عليه قتال است از جمله مقدمات آن و مقدمه واجب مطلق، واجب است، پس مكلفين بايد به قدر استطاعت از عين المال خود امداد نمايند و فرا خور امكان، مضائقه از نثار مال و ايثار جان نكنند و امتثال امر: «فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ»[2] و اطاعت حكم‌ «وَ سارِعُوا إِلى‌ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ»[3] نمايند و هر كه عاجز نيست بايد خود مباشر شود و مالى كه دارد و ضرور باشد، صرف كند و ضرورى است كه فاضل [زياده‌] بر مئونه باشد و هر كه مالى دارد و خود عاجز است بايد امداد كسى كند كه مال ندارد و اين نيز ضرور نيست كه فاضل بر مئونت باشد.

و مراد از عين المال مكلف: مالى است كه مخصوص او باشد نه مانند زكوة و خمس و امثال آن كه مال او نيست بلكه مخصوص اصنافى است كه در شرع مقرّر است.

[1]. توبه، آيه 41.

[2]. بقره، آيه 148.

[3]. آل عمران، آيه 133.