ترجمه رساله را با اندكى تصرف به گونهياى كه خللى در محتوا پديد نيايد مى آوريم:

[دلايل سرايت نجاست از متنجس‌]

معتقدان به سرايت نجاست از متنجس به رواياتى استناد كرده‌اند:

(الف) رواياتى كه دلالت بر دور ريختن آب ظرف دارند، اگر دست نجسى به آن برخورد كرده باشد. اين به معناى آن است كه دست متنجس سبب نجاست آب شده است. رواياتى كه بر اين مطلب دلالت دارد، فراوان است:

1. بزنطى ميگويد:

سألت أبا الحسن (ع) عن الرجل يدخل يده في الاناء وهي قذرة. قال: يكفى‌ءُ الانأ.[1]

از امام كاظم (ع) درباره شخصى سؤال كردم كه دست نجسش را داخل ظرف ميكند.

حضرت فرمود: آب ظرف را دور بريزد.

2. سماعه از امام صادق (ع) نقل ميكند:

إن كان أصاب يده بشي‌ء- يعني من المني- فأدخل يده في الإناء قبل أن يفرغ على كفيه فليهرق الماء كله.[2]

اگر دست شخصى، آلوده به منى شده و قبل از تطهير، آن را داخل ظرف كرده است، بايد آب آن ظرف، دور ريخته شود.

3. ابوبصير ميگويد:

[1]. تهذيب 1: 39.

[2]. همان 1: 38.