پس از محاسبات دقيقى كه به عمل آمده اختلاف زاويه ديد سالانه‌اش به مقدار يك ثانيه است. و از اينجا معلوم شده كه فاصله اين ستاره از ما «000- 000- 000- 000- 20» ميل است. يعنى بيست ترليون ميل.

با اينكه نور در هر ثانيه يكصد و نود هزار ميل مسافت طى مى‌كند نور آن در مدت سه سال به ما مى‌رسد.» (پايان نقل از مجله) تا چه رسد به ستاره‌اى كه نور آن در مدت يكصد سال با يكهزار سال يا بيشتر به ما مى‌رسد. و در كتاب ارواء الظماء است كه «ستاره‌اى كه در قدر شانزدهم است و دورى آن از ما كمتر از سيصد و شصت و سه برابر دورى ستاره شعرى از ما نيست، نورش به ما در پنج هزار سال مى‌رسد.» من مى‌گويم: اين فاصله ستاره‌اى است كه در قدر شانزدهم است تا چه رسد به ستاره‌اى كه در قدر بيست و هشتم باشد!» [1] غرض ما از نقل سخن سيد با اينكه طولانى بود آن بود كه توجه دعا كننده به عظمت ملك خدا و كلمات او جلب شود. خداى تعالى مى‌فرمايد: «بگو اگر دريا براى نوشتن كلمات پروردگار من به جاى مركب باشد، پيش از آنكه كلمات پروردگار من به پايان برسد آب آن دريا يا درياى ديگرى كه به كمك آن بگيريم تمام مى‌شود.» پس اگر عالمى كه پست‌ترين و تنگ‌ترين عوالم است اين چنين باشد، در عالم‌هاى وسيعى كه عوالم اجساد نسبت به آنها مانند قطره‌اى هستند نسبت به دريا، بلكه چنين نسبتى نيز ميان آنها نبوده و اين عوالم در جنب آن عالم‌هاى وسيع اصلا قابل ذكر نيستند چه عظمتى وجود خواهد داشت؟!

______________________________
[1] اندازه‌اى است كه در كتاب مزبور براى فاصله ستاره‌ها معين كرده است. طالبين به درس يازدهم از كتاب «الهيئة و الاسلام» مراجعه نمايند.