باب پنجاه و سوم در اثبات كرامات اولياء

بدانك پيدا آمدن كرامات بر اولياء جايز است‌[1] و دليل بر جواز آن آنست كه هر كار كه بودن آن صورت ببندد در عقل و حاصل شدن آن ادا نكند[2] برداشتن اصلى از اصول، واجب بود وصف كردن حق تعالى بقدرت بر آفريدن‌[3] آن و چون واجب بود آن در مقدور حق تعالى بايد كه روا بود حاصل شدن آن‌[4] و پديد آمدن كرامات نشان صدق‌[5] آنكس بود كه بر وى ظاهر گردد [اندر احوال و هركه صادق نبود كرامات روا نبود كه بر وى ظاهر گردد[6]] و دليل برين آنست كه قديم سبحانه و تعالى ما را بشناساند[7] تا ما فرق كنيم ميان آنك صادق بود اندر احوال و ميان‌

[1] - مب: روا بود.

[2] - مب: بر جوازش آنست كى وى امرى است موهوم حدوث وى در عقل حصول وى ادا نكند.

[3] - مب: ايجاد.

[4] - مب: و چون بودن آن واجب كند مقدر سبحانه و تعالى هيچ باز ندارد حصول آن.

[5] - مب: و ظهور كرامات علامت راستى.

[6] - مب: ندارد.

[7] - مب: بشناسانى. ظ: بشناسانيد.