آنك مبطل بود از طريق استدلال كه آن كاريست موهوم‌[1] و اين نبود مگر باختصاص ولى [بدانچه بازنيارند در دعوى وى‌] [زيرا كه اگر اندر دعوى كاذب بود او را كرامت نبود كه اگر چنين بودى فرق نبودى ميان راست‌گوى و دروغ‌گوى‌[2]] و اين آن‌[3] كرامتست كه ما [بدان‌] اشارت كرديم‌[4] و لا بّد كرامت فعلى بود ناقض عادت اندر ايّام تكليف، ظاهر گردد بر كسى كه موصوف بود[5] بولايت، اندر معنى تصديق حال او[6].

و سخن گفته‌اند مردمان اندر فرق ميان كرامت‌[7] و معجزات از اهل حق.

استاد [امام‌[8]] ابو اسحق اسفراينى [قدسّ سرّه‌[9]] گفتى‌[10] معجزات دليل‌[11] صدق انبياء بود و دليل نبوّت با غير نبى يافتن محال بود[12] چنانك فعل محكم عالم را دليل بود اندر آن‌كه او عالمست، از كسى كه نه عالم بود نيايد[13]

[1] - متن عربى: و الذى يدل عليه ان تعريف القديم سبحانه ايانا حتى نفرق بين من كان صادقا فى احواله و بين من هو مبطل من طريق الاستدلال امر موهوم. و دليلش آنست كه شناساندن و آگاه كردن حق ما را تا آنرا كه صادق است در احوال خود از آنكه مبطل است از طريق استدلال بازشناسيم امرى متصور است و قابل قبول. هر دو ترجمه مبهم و ناقص است.

[2] - مب: ندارد.

[3] - مب: و اين امر.

[4] - مب: مى‌كنيم.

[5] - مب: ظاهر بر موصوفى.

[6] - مب: تصديق وى.

[7] - مب: كرامات.

[8] - مب: ندارد.

[9] - مب: ندارد.

[10]- مب: گويد.

[11] - مب: دلالات.

[12] - مب: نياوند.

[13] - مب: دليل بود عالم را در كوى وى كى عالمست باز آنك عالم نبود بازنيابند.