باب سى و نهم در ولايت‌

قال اللّه تعالى الا انّ اولياء اللّه لا خوف عليهم و لا هم يحزنون.

عايشه گويد[1] رضى اللّه عنها كه پيغامبر صلّى اللّه عليه و سلّم‌[2] [خبر داد از حق سبحانه و تعالى كه‌[3]] گفت هر كى وليىّ را [ازان من‌[4]] برنجاند با من بجنگ‌[5] بيرون آمده باشد و بنده بمن تقرّب نكند بهيچ چيز بهتر از گزاردن آنچه بر وى فريضه كرده‌ام‌[6] و بنده بمن تقرّب مى‌نمايد بنوافل تا [آنگاه كه‌[7]] ويرا دوست [خويش‌[8]] گيرم.

استاد امام [ابو القاسم‌] رحمه اللّه گويد ولى را دو معنى است يكى آنك حق سبحانه و تعالى متولّى كار او بود[9] چنانك [خبر داد و[10]] گفت و هو

[1] - مب: گفت.

[2] - مب: 7.

[3] - مب: ندارد.

[4] - مب: ندارد.

[5] - مب: بحرب.

[6] - مب: چنانك باداء فرايض كى بر وى واجب كرده باشم.

[7] - مب: ندارد.

[8] - مب: ندارد.

[9] - مب: دو معنى بود يكى فعيل بمعنى مفعول و او آن بود كى ايزد تعالى تولى كار او كند.

[10] - مب: ندارد.