باب دوازدهم در رجاء

قال اللّه تعالى من كان يرجوا لقاء اللّه فانّ اجل اللّه لآت. علاء بن زيد گويد اندر نزديك مالك بن دينار شدم شهر بن حوشب را ديدم چون [از نزديك او] بيرون آمدم شهر بن حوشب را گفتم زادى ده مرا، گفت [آرى‌] از عمّه خويش شنيدم أمّ الدردا از بو دردا از پيغامبر صلّى اللّه عليه و سلّم كه جبرئيل 7 گفت خداوند تعالى گفت تا مرا پرستيد و اميد بمن داريد و پس شرك نياريد بيامرزم شما را بر هرچه باشيد اگر روى زمين پرگناه داريد هم چندان آمرزش‌[1] پيش آرم شما را و شما را بيامرزم و باك ندارم.

انس رضى اللّه عنه گفت كه رسول صلّى اللّه عليه و سلّم گفت از حق سبحانه و تعالى كه بيرون آريد از آتش هركرا چند مثقال يكدانه جو ايمان اندر دلست پس گويد هركه چند سپندانه ايمان اندر دل دارد او را از دوزخ بيرون آريد.

پس گويد بعزّت و جلال من كه آنرا كه يك ساعت از شبان روز ايمان آورد چنان‌

[1] - مب: كه خداى شما گفت عز و علا بنده من تا مرا پرستى و بمن اميد دارى هم چندان آمرزش. بمتن عربى نزديك‌تر ولى ناقص است.