جز با رضايت خاطر او روا نيست. هان! آيا (دستورات الهى را به شما) رساندم؟

بار إلها خود شاهد باش! مبادا به كفر بازگشته و يك ديگر را گردن زده و بكشيد، زيرا من در ميان شما يادگارى قرار دادم كه اگر از آن پيروى كنيد هرگز گمراه نخواهيد شد؛ و آن يادگار: كتاب خدا است و عترتم؛ كه همان خاندانم مى‌باشد، هان! آيا (دستور خدا را) رساندم؟ بار إلها خود گواه باش! اى مردم! به تحقيق پروردگارتان يكى است، و پدرتان نيز يكى است، همه شما از آدم، و او نيز از خاك بود، إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ‌ (هر آينه گرامى‌ترين شما نزد خدا پرهيزگارترين شماست- حجرات: 13) براى هيچ فرد عربى بر عجمى فضيلتى نيست مگر به پرهيزگارى. هان! آيا إبلاغ كردم؟ گفتند: آرى، فرمود:

پس حاضر به غايب برساند.

اى مردم! همانا خداوند سهم هر وارثى را از ميراث معيّن نموده، و وصيّت به بيشتر از ثلث براى هيچ وارثى قابل اجرا نيست. فرزند متعلّق به صاحب بستر- يعنى شوهر- است، و نصيب شخص زناكار- كه مدّعى پدرى آن فرزند شده- خيبت و نوميدى است. و آنكه ادّعاى پدرى غير از پدرش؛ و خود را به غير مولاى خود منتسب كند[1] لعنت خدا و فرشتگان و همه مردمان بر او باد! و خداوند از او هيچ توبه و جريمه‌اى را نپذيرد، و درود و رحمت خداوند بر شما باد

سخنان كوتاه پيامبر 6‌

1- براى پند آموزى: مرگ، و براى بى‌نيازى: پارسائى، و براى مشغول بودن: عبادت كفايت مى‌كند. و روز رستاخيز؛ خود پناهگاهى كافى بوده، و خداوند تنها پاداش دهنده كافى است.

2- دو خوى و عادت است كه در نيكوكارى بالاتر از آن چيزى نيست:

[1] مرحوم شيخ صدوق عليه الرّحمة در كتاب« فقيه» به طريق خود از أبان بن عثمان روايتى نقل كرده است كه در آن امام صادق 7 به إبراهيم صيقل فرمود:« آيا ميدانى منظور( پيامبر 6) از جمله

ُ« من تولى غير مواليه»

چيست؟ عرض كرد: چه معنائى( از موالى) منظور بود؟ فرمود:

ُ أهل بيت‌

». و در بعضى از نسخ كتاب فقيه بجاى:

ُ« أهل البيت»

ُ« أهل الدين»

است.