گرفته باشد (بدون قصد كشتن و تصادفى)- ديه‌اش صد شتر است، و آنكه بيشتر از اين طلبد اين فزونى از آداب دوران جاهليّت است.

اى مردم! براستى شيطان از اينكه در سرزمين شما پرستش شود مأيوس و نااميد گشته ولى هنوز به فرمانبرى در غير آن؛ يعنى در سبك گرفتن معاصى خشنود است.

اى مردم! إِنَّمَا النَّسِي‌ءُ زِيادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عاماً وَ يُحَرِّمُونَهُ عاماً لِيُواطِؤُا عِدَّةَ ما حَرَّمَ اللَّهُ‌ (همانا تأخير (و تغيير) ماه حرام به ماهى ديگر افزايش در كفر است كه كسانى كه كافر شده‌اند بدان گمراه مى‌شوند؛ آن را سالى حلال مى‌شمارند و بسالى ديگر حرام، تا با شمار آنچه خداى حرام كرده است همسان و برابر سازند- توبه: 37)، و به تحقيق روزگار به همان وضعيت و حالتى كه در آن روز خداوند آسمانها و زمين را خلق كرد چرخيده و بازگشته است، و إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ‌ (همانا شمار ماهها نزد خدا دوازده ماه است در كتاب خدا (كتاب آفرينش يا لوح محفوظ) روزى كه آسمانها و زمين را بيافريد؛ از آنها چهار ماه حرام است- توبه: 36) سه ماه آن پى در پى است: «ذو القعدة، ذو الحجّة، و محرّم» و «رجب» كه بين ماه جمادى الثّانى و شعبان است. هان آيا (حكم خدا را به شما) رساندم؟ بار إلها خود گواه باش! اى مردم! همانا براى زنانتان بر شما حقّى است، و نيز براى شما بر آنان حقّى است، حقّ شما اين است: كسى را به بسترتان نياورد، و جز با اجازه شما كسى را كه مكروهش داريد به منزلتان راه ندهد، و پاك نگهداشتن دامن خويش از هر زشتى، پس در صورت عدم رعايت اين حقوق خداوند در سختگيرى و ترك همخوابگى و تنبيهشان- نه به اندازه‌اى كه دردناك باشد- به شما رخصت داده است. و اگر پذيرفتند و شما را فرمان بردند پس غذا و پوشاكشان در حدّ معمولى و متعارف بر عهده شماست. آنان در نزد شما امانات الهى هستند، و كامگيرى از آنان را بنا بر حكم كتاب خدا بر خود حلال كرده‌ايد، پس تقواى الهى را در موردشان رعايت كرده و سفارشات مرا در حقّ آنان بپذيريد.

اى مردم! همانا مؤمنان با يك ديگر برادرند، و براى هيچ مؤمنى مال برادرش‌