خليفه وقت وقتى از آرم كاغذها با خبر شد، ناراحت گشت كه چرا در مملكت اسلامى بايد شعار كفّار رواج پيدا كند، پس دستور داد روى كاغذها سوره توحيد را حك نمايند، كاغذهاى جديد انتشار يافت و خبر آن به قيصر پادشاه روم رسيد، او بسيار ناراحت شد و در نامه‌اى به عبد الملك نوشت: اگر اين نوشته‌ها را از روى كاغذها بر نداريد، دستور مى‌دهم سكّه‌هايى در روم ضرب كرده و روى آنها به پيامبر شما دشنام بنويسند تا آبرويى براى شما باقى نماند.

عبد الملك بسيار ناراحت شد، فورا جلسه‌اى تشكيل داد و از كارگزاران خود مشورت خواست، امّا هيچ نتيجه‌اى نگرفت، يكى از حضّار گفت: چاره مشكل بدست محمّد بن على باقر است، عبد الملك فرستاده‌اى به مدينه در طلب امام فرستاد و از آن حضرت يارى طلبيد.

امام 7 پس از رسيدن به شام به عبد الملك فرمود: قيصر صرفا تهديد كرده و بدان كه خداوند مانع او خواهد شد، امّا چاره كار اين است كه صنعت‌گران را جمع كرده و سكّه‌اى ضرب كنيد كه يك سوى آن نام پيامبر 6 و در سوى ديگر سوره توحيد نوشته شده باشد، بدين ترتيب ما از سكّه روميان بى‌نياز خواهيم شد، سپس وزن و اندازه سكّه را مقرّر فرمود و دستور داد نام شهر و تاريخ ضرب سكّه روى آن نوشته شود.

با اين رهنمود خردمندانه، سكّه‌هاى اسلامى زده شد و در سراسر مملكت اسلام منتشر گرديد و معاملات فقط بر اساس آنها اعتبار يافت.

قيصر از ماجرا با خبر شد و خود را در برابر عمل انجام شده ديد، درباريان از او خواستند تهديد خود را عملى كند و سكّه‌اى با دشنام به رسول خدا 6 ضرب نمايد، امّا او كه مرد خردمندى بود، پاسخ داد: اين عمل بيهوده است، چون در شهرهاى اسلامى ديگر پول ما رواج ندارد و آنها با سكّه‌هاى خود معامله مى‌كنند.

امام 7 با اين عمل آگاهانه، مانع نفوذ استعمار آن روز و نقشه‌هاى پليد آنان گرديد.

روش امام در برخورد با حكومت‌

: دوران امامت امام محمّد باقر 7 دورانى پر آشوب از جنگ بنى اميّه و بنى عبّاس بود، (اگر چه كه عباسيّان پس از وفات امام باقر 7 به روى كار آمدند) با اين حال سكوت و آرامشى آكنده از خشم بر مردم حكمفرما بود و امام 7 از اين شرايط كمال استفاده را در جهت تربيت شاگرد و استحكام و گسترش تشيّع و انقلاب فرهنگى‌