خود در آزاد كردن آنان پيشقدم شد و ساير مردم به آن حضرت اقتداء كردند، اين عمل امام، عملى خردمندانه بود كه ريشه‌هاى كينه و دشمنى ميان ايرانيان با اعراب را مى‌خشكاند و باعث گرايش ايشان به اسلام مى‌گرديد.

سپس امام على 7 پيشنهاد فرمود كه دختران يزدگرد را در انتخاب همسر آزاد بگذارند، شهربانو دختر كوچكتر يزدگرد امام حسين 7 را براى همسرى بر گزيد و دختر ديگر، امام حسن 7 را انتخاب كرد.

پس از عقد ازدواج با گذشت مدّت كوتاهى شهربانو بار دار شد و مولود فرخنده‌اى را به دنيا آورد كه نام او را (على) نهادند، ليكن در همان روزهاى اوّل بعد از زايمان، شهربانو بيمار شد و بدرود حيات گفت، از آن پس على بن الحسين 7 در دامان كنيزى از كنيزان منزل امام حسين 7 حضانت گرديد.

امام سجّاد هفت ساله بود كه جدّ بزرگوارش امير مؤمنان در محراب مسجد كوفه به شهادت رسيد و بعد از چند ماه خانواده آن حضرت به مدينه نقل مكان نمودند، تا وقتى كه امام سجاد به سنين نوجوانى رسيد و آن حضرت هفده ساله بود كه عموى گراميش امام حسن 7 توسط زهر مسموم و به شهادت رسيد، از آن پس در كنار پدر بزرگوارش امام حسين 7 نقش رهبرى امّت را در رويارويى با كفر و جاهليّت خاندان اموى تجربه مى‌كرد، از اين دوران سخت تنها سخنرانيهاى امام حسين 7 بر عليه معاويه و نامه‌هاى كوبنده آن حضرت به او، براى ما بر جاى مانده، امّا همين نمونه‌هاى اندك مى‌تواند تلاش مستمر و مؤثّر امام را در مقابله با جريانهاى انحرافى امّت اسلام به نمايش بگذارد.

امام و واقعه عاشورا

: در جريان واقعه عاشورا، امام سجاد 7 به مصلحت و حكم حقّ در بستر بيمارى شديدى بودند، به نحوى كه تكليف جهاد از ايشان ساقط بود، آرى مى‌بايست حجّت حقّ و وصىّ امام حسين 7 پس از او باقى بماند تا پرچم ولايت و امامت را بر دوش بگيرد و امّت در سايه او راه هدايت را بيابند.

بى‌ترديد حزن و اندوه امام سجاد 7 در رابطه با واقعه عاشورا وصف نشدنى است، زيرا سخت‌ترين و دشوارترين امر بر نواده بر حقّ و مظهر شجاعت على بن ابى طالب 7 اين بود كه در عين شجاعت و جنگاورى از جنگ معذور بوده و