ببينند و هرگز قصد سوئى نسبت به مسلمانان نداشته باشند.

حجة الوداع و نصب امام‌

: ماه ذى حجّه سال دهم هجرى پيامبر 6 به قصد انجام حج تمتّع به سوى مكّه رهسپار شد و امّت اسلامى از هر كران به سوى آن حضرت شتافتند تا همراه آن حضرت حجّ بجا آورند، پيامبر 6 نيز در معيّت خيل عظيمى از مسلمانان مراسم حجّ ابراهيمى را بجاى آورد و مناسك حج را بطور عملى به مردم تعليم داد، در بازگشت از مراسم حجّ در محلّى به نام غدير خم، پيامبر 6 در ميان همه مسلمانان خطبه مهمّى ايراد فرمود كه در طىّ آن خط سير آينده امّت اسلامى به دقّت مشخّص شده بود و پيامبر 6 كليه سفارشات و وصاياى خود را با مردم آن عصر و اعصار و قرون آتى در ميان نهاد و فرمود: اى مردم، من اكنون در حالى با شما سخن مى‌گويم كه مدّت چندانى از عمر من باقى نمانده، ولى من در ميان شما دو چيز گرانبها به يادگار مى‌گذارم كه اگر به آن دو متمسّك شويد هرگز گمراه نخواهيد شد، كتاب خدا و اهل بيتم! بدانيد كه آن دو هرگز از يك ديگر جدا نخواهند شد تا وقتى كه در كنار حوض كوثر بر من وارد شوند.

سپس صراحتا با توجّه به حكم حقّ و نزول وحى الهى [1] دست حضرت على 7 را بر گرفت و بلند كرد تا همه مردم او را ببينند، آنگاه به وضوح مسأله خلافت و جانشينى آن حضرت را مطرح نمود و فرمود: هر كس من مولا و سرپرست او هستم، اكنون اين على مولا و سرپرست اوست، خداوندا هر كس دوستدار اوست او را دوست بدار و هر كس را كه دشمن اوست دشمن دار و هر جا كه او بگردد حقّ را همراه او به گردش درآور، على با حقّ است و حقّ با على است! آنگاه براى اطمينان از اجراى حكم حقّ به مسلمانان دستور داد با آن حضرت بيعت كنند [2] و به او به عنوان صاحب امر و خليفه مسلمين سلام دهند به محض اتمام اين مراسم آيه ديگرى نازل شد كه اكمال دين و اتمام نعمت در سايه امامت را بر همگان‌

[1] سوره مائده، آيه 67.

[2] چنانچه آورده‌اند اوّلين كسى كه با على 7 بيعت كرد و به او تبريك گفت خليفه دوّم بود!