فرمود و آنگاه خانه كعبه را از لوث وجود بتها پاك نمود و اين چنين بود كه صلاى توحيد در سراسر جزيرة العرب طنين انداز شد.

جنگ حنين‌

: بعد از فتح مكّه برخى قبايل من جمله (هوازن و ثقيف) همدست شده و تصميم گرفته بودند به مكّه هجوم آورند و مسلمانان را نابود كنند، پيامبر 6 كه از اين تصميم آگاهى يافت دوازده هزار نفر از مسلمانان را بسيج نمود و آن گروه را براى مقابله با آنان گسيل داشت، ليكن سپاه دشمن در محل تنگه‌اى كمين كرده و به مسلمانان هجوم آوردند، نبرد سختى در گرفت كه با پايمردى پيامبر 6 و ياران راستين آن حضرت در نهايت مسلمانان به پيروزى رسيده و غنائم و اموال بسيارى بدست آوردند كه پيامبر 6 از آن غنائم در جهت تأليف قلوب قريش و علاقه‌مند نمودن آنها به اسلام استفاده نمود و پس از آن پيامبر 6 به مدينه بازگشت.

با ورود پيامبر 6 به مدينه هيأتهاى مختلفى از جزيرة العرب بر آن حضرت وارد شده و گرايش خود را به اسلام ابراز نمودند.

در همان اوان سوره برائت (توبه) نازل شد، پيامبر 6 حضرت على 7 را همراه نامه‌اى به مكّه فرستاد تا آياتى از سوره توبه را براى حاجيانى كه در منى گرد آمده بودند تلاوت كند، در اين آيات خداوند صراحتا كفّار را از ورود به مسجد الحرام باز مى‌داشت و آنها را نجس خوانده و ريختن خون مشركان را بر مسلمانان روا مى‌شمرد و عهد و پيمان مشركان را محترم نمى‌دانست، قرائت اين چنين بيانيه برائت از كفّار نياز به شجاعتى بى‌مانند داشت كه هيچ كس جز امير مؤمنان چنين جسارتى را نداشت كه در ميان مشركان عملا از آنها اعلام برائت نمايد، ليكن به اذن حقّ اين عمل به حكم پيامبر 6 صورت گرفت و پس از اين اعلان هيچ كس در جزيرة العرب جرأت ابراز شرك را نداشت.

در سال نهم هجرى شايعه حمله روميان به جزيرة العرب در ميان مردم قوّت گرفت و پيامبر 6 به قصد مقابله با سپاه روم و ايجاد بيم و ترس در قلب آنها و به منظور نشان دادن قدرت اسلام به ايشان، سپاهى سى هزار نفرى به سوى روم گسيل داشت، امّا وقتى سپاه اسلام به منطقه تبوك رسيد، معلوم شد روم قصد حمله به عربستان را ندارد و اين لشكر كشى تنها باعث شد تا روميان قدرت اسلام را به چشم‌