نامه شماره 54 نهج البلاغه مى‌نويسد: «ابو جعفر اسكافى بر كتاب العثمانيه جاحظ نقض ورد نوشته است و بر قاعده معتزله بغداد معتقد به برترى على 7 بر ديگر اصحاب بوده است و به گونه حقيقى علوى و به كمى تعصب و انصاف آراسته بوده است».[1] شيخ مفيد نيز در مقدمه اين رساله با آزاد انديشى خاص خود بدون هيچ تعصبى به ذكر اقوال گروههاى مختلف شيعه در اين مسأله پرداخته و پس از ذكر اين اقوال در هفت فصل به اثبات انديشه و اعتقاد خود يعنى تفضيل و برترى على 7 بر همگان، پس از رسول خدا 6 و سلم مى‌پردازد. رساله تفضيل با همه اختصار، نشانگر غناى دانش و روش مؤلف آن است، چرا كه با استناد به روايات عامه و خاصه و شواهد تاريخى و مقامات و ويژگيهاى امير مؤمنان على 7 مدعاى خويش را اثبات مى‌كند.

درخشش ستاره على 7 چنان ديدگان را به سوى خود معطوف ساخته است كه حتى دشمنان نيز به فضايل ايشان اعتراف كرده‌اند. ابن ابى الحديد معتزلى از محققين علماى اهل سنت در مقدمه شرح نهج البلاغه مى‌نويسد: «چه بگويم در باره بزرگمردى كه دشمنانش به‌

[1] ر ك: شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ج 17 ص 132.