مجازات بشود؟! ابداً. پيغمبر در سلوك فردى و در امور شخصى نرم و ملايم بود ولى در تعهدها و مسؤوليت‌هاى اجتماعى نهايت درجه صلابت را داشت.

شخصى مى‌آيد در كوچه جلوى پيغمبر را مى‌گيرد، مدعى مى‌شود كه من از تو طلبكارم، طلب مرا الان بايد بدهى. پيغمبر مى‌گويد: اولًا تو از من طلبكار نيستى و بيخود ادعا مى‌كنى، و ثانياً الان پول همراهم نيست، اجازه بده بروم. مى‌گويد: يك قدم نمى‌گذارم آن طرف بروى (پيغمبر هم مى‌خواهد برود در نماز شركت كند) همين جا بايد پول من را بدهى و دَين مرا بپردازى. هر چه پيغمبر با او نرمش نشان مى‌دهد او بيشتر خشونت مى‌ورزد تا آنجا كه با پيغمبر گلاويز مى‌شود و رداى پيغمبر را لوله مى‌كند، دور گردن ايشان مى‌پيچد و مى‌كشد كه اثر قرمزى‌اش در گردن پيغمبر ظاهر مى‌شود.

مسلمانان مى‌آيند كه چرا پيغمبر دير كرد، مى‌بينند يك يهودى چنين ادعايى دارد. مى‌خواهند خشونت كنند، پيغمبر مى‌گويد: كارى نداشته باشيد، من خودم مى‌دانم با رفيقم چه كنم. آنقدر نرمش نشان مى‌دهد كه يهودى همان جا مى‌گويد: «اشهَدُ ان لا الهَ الَّا اللهُ وَ اشهَدُ انَّكَ رَسولُ اللهِ» و مى‌گويد تو با چنين قدرتى كه دارى اين همه تحمل [نشان مى‌دهى؟!] اين تحمل، تحمل يك فرد عادى نيست، پيغمبرانه است.