رجبى‌ها كجايند؟ گروهى برمى‌خيزند كه چهره‌شان براى مردم محشر مى‌درخشد، بر سرشان تاج پادشاهى آكنده از مرواريد و ياقوت است. همراه هر يك از ايشان هزار فرشته از سوى راست و هزار فرشته از سوى چپ ايستاده‌اند و به او مى‌گويند اى بنده خدا! كرامت خداى بر تو گوارا باد! از عرش هم ندا مى‌آيد كه اى بندگان و كنيزكان من! سوگند به عزت و جلال خودم جايگاه شما را گرامى و عطاى شما را جزيل قرار مى‌دهم و غرفه‌هايى از بهشت به شما ارزانى مى‌دارم كه از زير آن جوى‌ها جارى است و جاودانه در آن خواهيد بود و پاداش عمل‌كنندگان چه نيكوست، شما براى من در ماهى روزه مستحبى گرفتيد كه حرمت آن ماه را بزرگ و حق آن را واجب كرده‌ام. اى فرشتگان من! اى بندگان و كنيزكان مرا به بهشت درآوريد. امام صادق اضافه فرموده است كه اين پاداش كسى است كه چيزى از ماه رجب را روزه بگيرد، هر چند يك روز از دهه اول يا دوم يا آخر آن باشد.[1]

مجلس شصت و پنجم در فضيلت ماه شعبان‌

بدان كه براى اين ماه سه نام است: شعبان و از آن روى به اين نام، ناميده شده است كه در آن براى ماه رمضان خيرات منشعب مى‌شود و هم گفته‌اند براى اين است كه در آن ماه براى مؤمنان روزى پراكنده مى‌شود. نام ديگرش غفران است كه در آن گناهان آمرزيده مى‌شود و نام ديگرش جيران است كه همسايه رمضان است.[2] امام صادق 7 فرموده است، روزه شعبان، اندوخته بنده براى روز رستاخيز است و هيچ بنده‌يى نيست كه در شعبان فراوان روزه بگيرد مگر اينكه خداوند كارهاى زندگى او را اصلاح و شر دشمن او را كفايت مى‌فرمايد و كمترين پاداش براى كسى كه يك روز از شعبان روزه بگيرد، اين است كه بهشت براى او واجب مى‌شود.[3] امام رضا 7 فرموده است، هر كس در ماه شعبان هفتاد بار به پيشگاه خداوند استغفار و طلب آمرزش كند، گناهانش براى او آمرزيده مى‌شود، هر چند به شمار ستارگان‌

[1]. فضائل الاشهر الثلاثه صدوق، ص 31، و وسايل، ص 355، ج 7، در بحث روزه‌هاى مستحب، آمده است. م.

[2]. در عيون اخبار الرضا، ص 124، ج 2، آمده است كه شعبان شهرى است كه خير در آن افزون مى‌شود. م.

[3]. به نقل از امالى صدوق، ص 11، در بحار الانوار، ص 68، ج 97، آمده است. م.