باشد.[1] پيامبر 6 فرموده‌اند: شعبان ماه من و رمضان ماه خداى عز و جل است، هر كس يك روز از ماه من روزه بگيرد، روز قيامت شفيع او خواهم بود و هر كس دو روز از ماه مرا روزه بگيرد، گناهان گذشته و آينده‌اش بخشيده مى‌شود و هر كس سه روز از ماه مرا روزه بگيرد به او گفته مى‌شود، مواظب كردار آينده خود باش (گذشته‌ات آمرزيده شد.) و هر كس ماه رمضان را روزه بدارد و شهوت و زبان خود را حفظ كند و آزار خود را از مردم باز دارد، خداوند گناهان گذشته و آينده‌اش را مى‌بخشد و او را از آتش رها مى‌فرمايد و شفاعت او را در مورد خطاكاران موحد به شمار ريگزارها مى‌پذيرد.[2] امام رضا 7 فرموده است، شب نيمه شعبان، شبى است كه خداوند گردنهاى بندگان را از آتش آزاد مى‌فرمايد و گناهان بزرگ را در آن شب مى‌آمرزد. به ايشان گفته شد، آيا براى آن شب نمازى بيشتر از شبهاى ديگر هست؟ فرمود: چيز واجبى نيست ولى اگر دوست داريد كه نماز مستحبى در آن شب بگزاريد، بر شما باد كه نماز جعفر طيار رضوان اللَّه عليه را بگزاريد و فراوان دعا و طلب آمرزش و ياد خدا كنيد كه پدرم مى‌فرمود: در آن شب دعا مستجاب است.[3] گفته شد، مى‌گويند آن شب، شب صدور برات و مقدرات است. فرمود: نه، آن مربوط به شب قدر در رمضان است.

پيامبر 6 فرموده‌اند: شعبان ماه من است و رمضان ماه خداى عز و جل است.

هر كس يك روز از ماه من روزه بگيرد، روز قيامت شفيع او خواهم بود و هر كس ماه رمضان را روزه بگيرد، از آتش آزاد مى‌شود.[4] امام رضا 7 فرموده است، هر كس در هر روز شعبان هفتاد بار بگويد «استغفر اللَّه و أسأله التوبه» براى او آزادى از دوزخ و عبور از پل صراط نوشته مى‌شود و در بهشت وارد مى‌شود.[5] امام صادق 7 فرموده است، هر كس در ماه شعبان صدقه‌يى بدهد، خداوند آن‌

[1]. عيون اخبار الرضا، صدوق، ص 57، ج 2. م.

[2]. در امالى صدوق، ص 13، ضمن حديثى آمده است. م.

[3]. با ذكر سلسله سند در امالى صدوق، ص 17، آمده است. م.

[4]. با ذكر سلسله سند در امالى صدوق، ص 373، و به نقل از آن در بحار الانوار، ص 71، ج 97، آمده است. م.

[5]. عيون اخبار الرضا، صدوق، ص 57، ج 2. م.